Nowe ulepszone forum - gryzonie.org

FORUM O gryzoniach


#1 2010-04-23 15:03:45

 kasia_war

Administrator

Zarejestrowany: 2010-04-23
Posty: 21
Punktów :   

szczury

Szczury trzymane najczęściej jako zwierzęta domowe, spotyka się dwa gatunki szczura, Rattus norvegicus - szczur wędrowny i Rattus rattus - szczur śniady. Rattus norvegicus został zaadoptowany do życia w niewoli i on jest obecnie najczęściej trzymany jako szczur domowy. Po raz pierwszy szczury dotarły do świata zachodniego z Chin w osiemnastym wieku i od tamtej pory trzymane są zarówno dla przyjemności jak i w celach laboratoryjnych. Chociaż wystawy szczurów sięgają początku wieku dwudziestego, to Towarzystwo Miłośników Szczura (Fancy Rat Society) powstało dopiero w 1976 roku. Standardowym kolorem jest agouti, z białym lub kremowym brzuszkiem. Obecnie wyhodowano szczury o szerokiej gamie barw jednolitych i wzorzystych, jak np. okrywa włosowa w typie reksa.

Podobnie jak inne zwierzęta towarzyszące człowiekowi, szczury były hodowane i selekcjonowane pod względem przywiązania, łagodności i braku agresji (rzadko zdarza się, że gryzą). Są to zwierzęta bardzo czyste i pielęgnujące swą sierść podobnie jak koty. Jedynymi chorobami, które szczury domowe mogą przenosić i którymi może zarazić się człowiek, są grzyby, tropikalne roztocza Liponyssus bacoti oraz bakteria Streptobacillus moniliformis, wywołująca tzw. gorączkę szczurzą. Są to jednak przypadki bardzo rzadkie. Niektórzy ludzie są przewrażliwieni na punkcie długiego, gołego szczurzego ogona. W rzeczywistości pokryty jest on krótkimi włosami i ma gładką, jedwabistą strukturę.

Dlaczego zatem popularność szczurów wzrasta? Podobnie jak inne gatunki gryzoni utrzymywanych przez człowieka są to zwierzęta o niewielkich rozmiarach ciała, czyste, spokojne i łatwe w pielęgnacji, ale mające również pewne cechy charakterystyczne, które odróżniają je od innych gatunków. Po pierwsze są o wiele bardziej inteligentne i potrafią nauczyć się różnorodnych sztuczek. Podobnie jak psy i koty reagują na swoje imię i przybiegają na zawołanie. Mogą także reagować na wiele innych słów. Po drugie szczury są zwierzętami socjalnymi, które uwielbiają przebywać w towarzystwie opiekuna i niemal "błagają" o wypuszczenie z klatki w celu wspólnej zabawy lub chociażby pogłaskania. Te czułe zwierzęta bardzo lubią, gdy drapie się je po głowie, a niektóre mogą lizać rękę opiekuna jak psy. Są bardzo skore do zabaw, np. w chowanego, przeciąganie sznurka itp. Szczury potrafią siłować się z ręką, podobnie jak robią to koty. Inteligencja i wyjątkowa natura tych zwierząt sprawiają, że stają się coraz bardziej popularne zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci.

Podobnie jak inne zwierzęta towarzyszące człowiekowi szczury przejawiają także pewne zachowania niepożądane. Po pierwsze jako gryzonie mają zwyczaj ogryzania przedmiotów (papier, miękki plastik, drewno, tkanina itp.). Jest to cecha indywidualna, gdyż niektóre osobniki ogryzają niemal wszystko, podczas gdy inne wcale. Opiekun musi jednak być przygotowany na takie zachowanie, zwłaszcza w odniesieniu do osobników młodych. Po drugie wiele szczurów znaczy swoje terytoria moczem, przy czym samce przejawiają w tym zakresie większą aktywność, ale na szczęście po sterylizacji problem ten zostaje prawie całkowicie wyeliminowany. Dla większości ludzi największym mankamentem posiadania szczura domowego jest jego stosunkowo krótkie życie. Trwa ono mniej więcej 2-2,5 roku, ale niektóre osobniki dożywają nawet 5-6 lat. Odpowiednia dieta i opieka weterynaryjna są najlepszymi sposobami na przedłużenia życia naszym podopiecznym.

Żywienie i pomieszczenie do chowu


Szczury są wszystkożerne (a nie jak się powszechnie sądzi roślinożerne). Zbożowe mieszanki ziarniste dostępne w handlu nie mają wystarczającej wartości odżywczej. Podstawą diety powinny być bloczki lub paczkowane mieszanki specjalnie dobrane dla szczurów. Codziennie należy je wzbogacać o świeże (lub mrożone) owoce i warzywa. Warzywa najbardziej wartościowe pod względem odżywczym to brokuły, kapusta (włoska i pekińska), nasiona fasoli i słodkie ziemniaki. Te dwa ostatnie muszą być przed podaniem ugotowane, pozostałe zaś niekoniecznie, w zależności od indywidualnych preferencji zwierzęcia. Szczury chętnie jedzą także świeże owoce: banany, melony, winogrona, czereśnie i jabłka.

Opisów które preferują różne metody żywienia jest wiele dlatego podaję drugi zestaw żywieniowy :

Zestaw II : Żywienie szczurków wymaga zróżnicowanej diety. Codziennie powinien posiadać miseczkę z suchą karmą w której skład wchodzą różne ziarenka, orzeszki i trochę witaminek. Nie powinno się dawać szczurkowi do jedzenia mięsa ponieważ gdy będziemy chcieli go pogłaskać to poczuje w naszej ręce mięso i może nas ugryźć dlatego też polecam do karmienia suchą karmę dla psów albo kotów która zawiera mięso. Karmę suchą można przygotować samodzielnie z ziaren pszenicy, kukurydzy, ryżu, jęczmienia, płatków owsianych oraz pestek słonecznika i dyni lecz polecam gotowy pokarm suchy kupowany w sklepach zoologicznych gdyż zawiera on niezbędne witaminy. Raz na dwa dni należy dać szczurkowi jakieś warzywo albo owoc, marchewkę, pietruszkę, seler albo jabłko. Nie wolno dawać gryzoniom do jedzenia kapusty i owoców cytrusowych bo poważnie im szkodzą! Ponadto można zrobić szczurkowi surówkę z natki pietruszki, mniszka lekarskiego oraz młodej pokrzywy (bez obaw gryzonie mają język z kamienia). Do gryzienia należ kupować naszym pupilkom wapno ponieważ muszą ścierać sobie stale rosnące ząbki, wapno może zastąpić również suchy chleb ale nie taki z zielonymi grzybkami, po prostu świeży ale suchy. Szczurki lubią również płatki kukurydziane (takie jakie jemy na śniadanie ale nie Cini Minis ani inne aromatyczne trucizny które jada człowiek), W bajkach często szczury jedzą ser, można dawać ogonkom ser, ale nie w zbyt dużych ilościach, np. raz na tydzień, ser i inne przysmaki naszego szczura polecam zachować jako przynętę i nagrodę i dawać tylko jako rarytas a nie pospolita karma.

Zestaw III : Najbardziej treściwym pokarmem dla szczurów, ale trudnym do kupienia, jest używany w laboratoriach, granulat LSM. Jego granulki są twarde, co powoduje ścieranie zębów. W jego skład wchodzi mieszanka zbożowa, śruta pszenna, jęczmienna, owsiana i kukurydziana, mączka rybna i kostna, mleko chude w proszku, drożdże paszowe, lucerna, kreda pastewna oraz dodatki witaminowe i mineralne. Jest to jednak pokarm mało urozmaicony, bo szczurki wolą różnokolorowe mieszanki.

UWAGA - Dobre żywienie - to żywienie urozmaicone! Pokarm dla szczura powinien być świeży i czysty!


Najprostszym sposobem jest zakupienie specjalnej karmy dla szczurów zawierającej odpowiednie proporcje składowe i różne smakołyki, które szczury uwielbiają. Pokarm ten powinien być dostępny, w każdym sklepie zoologicznym (możemy kupić również pokarm dla chomika albo karmę dla świnki morskiej - byleby tylko szczur tego nie zauważył !!!).

Można również wymieszać pokarm dla świnek morskich z pokarmem dla dużych papug w stosunku 2:1. Karma dla papug zawiera oprócz słonecznika (bardzo przez szczury lubiany, ale zawiera dużo tłuszczu, szkodzącego szczurom), również orzeszki ziemne i różne gatunki prosa. Taka mieszanka jest świetną podstawą żywienia szczurów i może być uzupełniana innymi dodatkami, np. płatki owsiane, surowy makaron, suszony groch, rodzynki oraz płatki kukurydziane. Warto za każdym razem dodawać inny składnik, aby urozmaicić szczurom jadłospis.

Ulubionym szczurzym dodatkiem do pokarmu jest włośnica ber, zwana czumizą. Rozsypanie w całej klatce, również na piętrze, garści pokarmu ziarnistego lub różnych dodatków, np. płatków kukurydzianych lub surowego makaronu zachęca szczury do większej aktywności, muszą szukać pokarmu i nie nudzą się.

Uzupełnieniem mieszanki są: (podawać należy co drugi, trzeci dzień, każdego dnia coś innego)

suche pieczywo (bułka lub chleb) - umożliwia ścieranie zębów
drożdże
mleko w proszku - dla samic w ciąży i maluchów
gotowany ryż, kasza, pęczak, makaron
kawałki jajek kurzych
biały ser
żółty ser - minimalne ilości - pożywienie wręcz szkodliwe, powoduje nadmierne otłuszczenie
orzechy - ze względu na dużą zawartość tłuszczu należy je podawać rzadko, na co dzień powinny
wystarczyć orzeszki ziemne w mieszance
mielone, surowe, chude mięso wołowe
mączniaki, świerszcze, karaczany, dżdżownice - do kupienia w sklepach zoologicznych lub zebrane samemu
Polfamix F (czyli witaminy i mikroelementy) - podawać wraz z mięsem
skorupki jajek- pokruszone lub zmielone
słodycze - minimalne ilości - powodują otłuszczenie - lepiej unikać

Żaden smakołyk nie powinien być podawany stale. Lepiej codziennie zmieniać jadłospis i wprowadzać do niego tylko jeden nowy element. W taki sposób szczur będzie miał bardzo zróżnicowany i atrakcyjny pokarm. Wiele szczurów przepada za suchą karmą dla psów, jednak powinna ona być dla nich jedynie rzadkim smakołykiem. Podany raz na jakiś czas mącznik młynarek albo świerszcz na pewno wywoła ich zachwyt. Szczury z przyjemnością zjadają gotowany groch, makaron, ryż i ziemniaki (tak puree, jak i te gotowane w łupinach).

Zielonki :

jabłka, inne owoce, marchewka, buraki, surowy ogórek i pomidor, liście (sałaty, kapusty, pietruszki, mniszka), koniczyna, trawa, lucerna.

Szczury jedzą wszystkie prawie warzywa i owoce. Przed karmieniem należy pokarm dobrze umyć, a następnie osuszyć i wytrzeć ściereczką. Ponieważ soczyste owoce i warzywa, np. pomidory, banany i ogórki szybko zawilgacają podłoże, a poza tym szybciej się psują niż np. marchew czy sałata, codziennie należy sprawdzać czy w ściółce nie ma zagrzebanych resztek pokarmu.

Szczury można karmić mniszkiem lekarskim (mlecz, dmuchawiec), ponieważ liście te są jadalne także dla ludzi. Należy pilnować tylko, aby pochodził on z miejsc wolnych od spalin i zanieczyszczeń. Umieszczanie zielonej karmy w misce jest bezcelowe, gdyż szczury i tak wyciągają ją do różnych kątów klatki lub zanoszą do gniazda. W żadnym wypadku nie siedzą grzecznie wokół miski. Zielonki podajemy przynajmniej kilka razy w tygodniu. Powinny one być czyste, suche i częściowo rozdrobnione.

Woda musi być stale dostępna, najlepiej jest podawać w specjalnych poidłach zawieszanych na klatce. Przed napełnieniem poidła wodą z kranu należy poczekać, aż pewna jej ilość wypłynie, by była zimna i pozbawiona toksyn. Nie należy podawać wody fluoryzowanej. Dobra natomiast jest butelkowa woda mineralna, koniecznie niegazowana. Klatka do chowu szczura powinna być tak duża, jak to tylko możliwe. Jej minimalne wymiary to 70 × 35 × 35 cm. Można używać metalowych klatek z drutu. Najlepiej, gdy dno wykonane jest z litego materiału. Użycie do tego celu siatki drucianej może prowadzić do powstawania odgnieceń i ran na kończynach miednicznych, a jeśli średnica oczek jest zbyt duża - do ich uwięźnięcia. Wybierając typ klatki, należy pamiętać, że powinna być łatwa do czyszczenia, ponieważ zabieg ten jest jednym z najważniejszych. Amoniak będący produktem rozpadu moczu może powodować uszkodzenie układu oddechowego, dlatego nie można dopuścić do powstania brzydkiego zapachu.

Ściółka powinna mieć właściwości chłonne. Doskonałym materiałem na podłoże w klatce są trociny nie pylące, wiadomo, że każde trociny są niebezpieczne tak dla zwierzaka jak i dla opiekuna - pył osiada na płucach i zwierzę męczy się powoli, może to doprowadzić do wielu poważnych chorób a nawet śmierci zwierzęcia. U opiekuna natomiast może doprowadzić do alergii lub co gorsza, nawet do astmy. Najlepszą ściółką dostępną na rynku jest Chipsi Mais - jest to ściółka z kolb kukurydzy. Warstwa powinna wynosić l cm grubości. Należy kupować trociny upakowane w specjalnych belkach, nie wolno stosować trocin zmiatanych z podłogi w tartakach, ponieważ mogą być zanieczyszczone moczem dzikich gryzoni i w ten sposób przenosić choroby.

Również pamiętajmy o tym, że nie należy stosować jako wyściółki trocin sosnowych ani cedrowych, ponieważ zawierają kwasy uszkadzające układ oddechowy oraz toksyczne węglowodory, które przedostają się do krwi. Wątroba jest wtedy znacznie obciążona ciągłą eliminacją toksyn z organizmu. Badania wykazały, że trociny z powyższych gatunków drzew iglastych mogą prowadzić do powiększenia wątroby, rozregulowania systemu immunologicznego oraz zwiększenia częstotliwości zapadania zwierząt na infekcje układu oddechowego.

Niektóre osobniki do załatwiania potrzeb fizjologicznych używają niewielkiego, płytkiego pojemnika - kuwetki - ustawionego w rogu klatki. Aby zachęcić zwierzę do oddawania tam moczu i kału, dobrze jest włożyć do pojemnika kilka odchodów, które wypadły poza klatkę. Dobrym rozwiązaniem mającym na celu neutralizację przykrych zapachów w kuwecie jest użycie granulatu stosowanego w żywieniu królików lub granulatu z lucerny. Niezbędne wyposażenie klatki stanowi poidło butelkowe, naczynie na karmę oraz skrzynka gniazdowa. Tę ostatnią można wykonać z niewielkiego dzbanuszka, puszki (oszlifowanej), słoika, tekturowego pudełka (ale nie zadrukowanego, gdyż tusz może zawierać trujący ołów).

Bardzo korzystne jest umieszczenie w klatce kołowrotka do ćwiczeń. Z obserwacji opiekunów wynika iż szczury nie bawię się chętnie kołowrotkiem jako, że posiadają ogon i może on się zaplątać w kołowrotek. Niektóre osobniki uwielbiają go, podczas gdy inne w ogóle nie przejawiają zainteresowania nim. Jednakże większość osobników, które oswoiły się z urządzeniem w młodym wieku, regularnie z niego później korzysta. Średnica kołowrotka powinna wynosić minimum 30 - 40 cm, dlatego te przeznaczone dla chomików są dla szczurów zdecydowanie za małe. Najlepsze są kołowrotki lite lub wykonane z siatki drucianej o średnicy oczek 0,75 cm, a najgorsze z prętów. Z innych elementów wyposażenia klatki polecane są kawałki rurek i "hamaki" oraz elementy umożliwiające wspinanie - drabinki, gałęzie i linki. Klatka powinna stać w miejscu, które zapewni szczurowi maksymalny kontakt z opiekunem. Aby nie narażać zwierzęcia na wahania temperatury otoczenia, klatki nie powinno się stawiać blisko okna, grzejników oraz aparatury klimatyzacyjnej. Optymalna temperatura powietrza to 20-25°C, nigdy jednak nie może przekraczać 30°C. Szczury wymagają również okresu całkowitej ciemności w nocy. Wystawienie ich w tym czasie na światło sprawia, że stają się bardziej podatne na nowotwory i cysty jajnikowe.

Rozród

NIE ROZMNAŻAMY ZWIERZĄT NIE RODOWODOWYCH!

Szczury rozmnażają się bardzo łatwo. Z tego właśnie powodu wielu ludzi zraża się do ich hodowli. Zwierzęta te osiągają dojrzałość płciową już w wieku 5 tygodni i w tym czasie powinno się je rozdzielić według płci. Szczury nie mają określonego sezonu godowego, jakkolwiek bardzo wysokie lub niskie temperatury otoczenia zmniejszają ich popęd płciowy. U dojrzałych samic ruje występują regularnie przez cały rok co 4-5 dni aż do zapłodnienia. Ruja pojawia się zwykle wieczorem i trwa przez większą część nocy. Po ukończeniu mniej więcej 9 miesięcy samice wchodzą w stan będący odpowiednikiem kobiecej menopauzy. Cykle płciowe stają się wtedy nieregularne, aż w końcu ustają całkowicie. Jeżeli dojdzie w tym czasie do zapłodnienia i porodu, to na skutek obniżonej płodności liczba młodych w miocie jest znacznie mniejsza niż u młodszych samic. Po ustaniu cykli płciowych możliwe jest wprawdzie zapłodnienie samicy, ale ciąża często nie rozwija się prawidłowo.

Odpowiedzialna decyzja


Podejmując decyzję o rozmnażaniu szczurów, trzeba pamiętać o kilku zasadach. Nie należy dopuszczać do rozrodu osobników, które wykazują jakiekolwiek objawy wskazujące na choroby układu oddechowego. Ich brak w większości przypadków świadczy o odporności na mykoplazmozę. Ponadto ssaki te mają zwykle liczne mioty (średnio 12 młodych), dlatego trzeba zawczasu rozwiązać problem znalezienia im przyszłych opiekunów. Nie powinno się również rozmnażać osobników o niepożądanym usposobieniu, np. nerwowych, agresywnych, ponieważ cechy te często są dziedziczne. Decydując się na rozród szczurów, należy wziąć pod uwagę ich wiek. Najlepiej, jeżeli samica rodzi po raz pierwszy w wieku 4-5 miesięcy. Używanie do rozrodu samic starszych niż 6-8 miesięcy jest ryzykowne z uwagi na fakt, iż spojenie miedniczne może ulec skostnieniu i spowodować trwałe zwężenie dróg rodnych. Istnieje zatem ryzyko wystąpienia poważnych trudności z wydaleniem płodów w czasie porodu. W takich wypadkach konieczne staje się wykonanie cesarskiego cięcia celem ratowania życia samicy. W przypadku samców wiek nie stanowi aż tak dużej bariery w rozrodzie. Mogą być one płodne nawet do późnej starości. Jeśli mamy zamiar pokryć samicę po raz drugi, wskazane jest odczekanie kilku miesięcy po odsadzeniu młodych z pierwszego miotu, aby umożliwić jej pełną regenerację zarówno fizyczną, jak i psychiczną.

Więcej na ten temat przeczytasz na stronie www.ratfanclub.org

Choroby


Aby poznać czy szczur jest zdrowy należy sprawdzić czy ma doby apetyt, jest aktywny i ruchliwy, ma gładką i śniącą sierść i czy nie jest ona nastroszona. Jeśli zwierzę jest chore, należy podawać mu tylko świeżą żywność i to taką jaką najbardziej lubi. Ponadto należy stworzyć mu ciepłe miejsce w którym będzie się czuł bezpiecznie. W razie potrzeby należy skontaktować się z weterynarzem. U szczurków mogą występować takie choroby jak :

Pasożytnicze:   tasiemiec może zostać połknięty przez szczurka powodując bardzo groźne osłabienie organizmu oraz utrudnia mu połykanie i żucie. Wszy, pchły oraz pluskwy również powodują osłabienie organizmu, powodują przenoszenie zarazków chorobotwórczych. Świerzbowce natomiast atakują nos, uszy i ogon, miejsca zaatakowane są dla szczurka bardzo swędzące, niszczeniu ulegają włosy, dodatkowo szczury powiększają rany przez drapanie, zwierzęta chudną oraz niechętnie przyjmują pokarm. ROBACZYCE: Wywoływane przez tasiemce i nicienie. Tasiemiec powoduje: zaburzenia czynności układu pokarmowego aż do krańcowego wyniszczenia organizmu. Nicienie (włosień kręty) w jelicie ślepym i okrężnicy. Zarazić się może przez zjedzenie ich jaj z karmą, które może wydalać z kałem chore zwierzę. Wywołują silne biegunki, wychudzenie i osłabienie.

Grzybiczne:   zaatakowany naskórek się łuszczy oraz następuje zgrubienie skóry. Niektóre choroby grzybiczne mogą przebiegać bez żadnych objawów. Szczurek może też mieć grzybicę z powodu wilgoci w klatce. Dla tego należy ją regularnie czyścić.

Wirusowe:   biegunka młodych szczurów objawia się żółtawą biegunką i powoduje duże osłabienie organizmu. Niestety może spowodować śmierć młodych szczurków. Enzootyczne zapalenie płuc jest bardzo groźną chorobą ponieważ w przypadku jej wystąpienia nie można praktycznie uleczyć szczurka. Infekcje dróg oddechowych. Wywołują je wirusy i bakterie. Mogą być spowodowane stresem, wahaniami temperatury, nieodpowiednia wilgotność powietrza, przeciągami, pylącą ściółką. Objawiają się szmerami przy oddychaniu, kichaniem, zaropieniem oczu i nosa, ale również ospałością, letargiem. Należy usunąć przyczynę i udać się do weterynarza. Wirusowe zapalenie płuc. Przebiega bezobjawowo, a zwierzę szybko umiera. Stan płuc może wykazać jedynie sekcja. Gruźlica. Wywołują ją prątki Kocha. Zwierzę umiera z wycieńczenia organizmu. Może się zarazić drogą kropelkową bądź przez wypicie zakażonego np. mleka. Objawy to kaszel i duszności, a jeśli to gruźlica jelit- biegunka.

Bakteryjne:   zakaźne zapalenie płuc jest skutkiem osłabienia organizmu i ma objawy takie jak: nastroszenie sierści i podwyższenie temperatury ciała, następnie kaszel i kichanie. Kalibakterioza powoduje osłabienie, nastroszenie i zmatowienie sierści oraz wychudzenie. Skutkami samonelli są : nagły wzrost temperatury, utrata łaknienia, biegunka i wymioty, tej choroby na ogół się nie leczy.

Sierść:   u szczurów zdarza się gubienie sierści. Może mieć podłoże pokarmowe. Przykładowo wypadanie sierści jest wywołane przez zbyt wiele tłuszczu w pokarmie, co wiąże się z nadmierną ilością nasion oleistych w pożywieniu, takich jak nasiona słonecznika. W tym wypadku zmiana pokarmu powinna rozwiązać problem. Jeśli nadal wypada sierść, to przyczyna prawdopodobnie jest infekcja. często powodem jest liszaj strygący, choroba grzybicza, która jest niebezpieczna, ponieważ przenosi się ze zwierząt na ludzi. Liszaj strygący powoduje powstawanie łysin w kształcie pierścieni, a u zarażonych ludzi pojawiają się na skórze zaczerwienione placki. Infekcja z łatwością się rozprzestrzenia poprzez spory grzyba, które poza organizmem nadal są zdolne do życia na takich przedmiotach jak szczotki do pielęgnacji sierści czy miski na pokarm. Jeśli przypuszczamy, ze zwierzak cierpi z powodu choroby pasożytniczej, szukamy porady u weterynarza. Jeśli nie ma oczywistych powodów wypadanie sierści, to dokładnie obejrzyjmy zwierze, ponieważ inny osobnik grupy - zazwyczaj osobnik dominujący - może wyskubać mu sierść. Tego typu zachowanie może być efektem braku błonnika w pożywieniu gryzoni, wiec podawajmy im siano i warzywa korzeniowe. Jeśli to nie pomoże, trzeba usunąć z grupy osobniki mające problemy z sierścią - wyskubywanie może być wywołane przegęszczeniem.

Nowotwory:   regularnie badanie powierzchnią ciała szczura, aby jak najszybciej znaleźć ewentualne obrzęki. Szczury mogą cierpieć zarówno z powodu ropni, często powstałych w wyniku pogryzień, jak i różnych nowotworów. Samice są szczególnie podatne na nowotwory sutka. Zasadniczo ropnie rozwijają się bardzo szybko, często w miejscu skaleczenia ; obrzmiałe są gorące w dotyku. Zawsze niezwłocznie szukamy porady u lekarza, aby zalecił odpowiednie leczenie. W przypadku ropnia najprościej jest poczekać aż "dojrzeje", ale gdy mamy do czynienia z nowotworem, prawdopodobieństwo pomyślnego zabiegu chirurgicznego rośnie, jeśli zabieg zostanie wykonany w początkowym stadium rozwoju nowotworu.

Zapalenie stóp:   spowodowane nieodpowiednią ściółką, bądź drabinkami. Nadwaga znacznie pogarsza stan choroby. Wiąże się z zapaleniem dolnej części stóp, nierzadko z bolącym, chwiejnym chodem. Należy usunąć przyczyny choroby.

Niedobór pokarmu:   Niedobór składników pokarmowych jest przyczyną braku apetytu a nawet zaburzeniem jelitowym.

Objawy starości:


· Stają się mniej agresywne
· Przywiązują się bardziej do opiekunów
· Więcej śpią i niewiele jedzą
· Sierść i skóra robią się grubsze i mniej delikatne
· Pyszczek staje się bardziej wyrazisty, a oczy mogą być zamglone
· Zwierzę mniej się rusza
· Czasami cierpią na paraliż
· Częściej chorują
· Potrzebują więcej płynów ze względu na dolegliwości nerek
· Mogą mieć problemy z krążeniem rozpoznawane po sinieniu ogona

Szczur to zwierzę stadne. Należy trzymać minimum dwa szczury TEJ SAMEJ PŁCI. Pamiętajmy aby wraz z większą ilością zwierzaków znalazła się także większa klatka. Samce, jako parka o ile nie są ze sobą od urodzenia (rodzeństwo) nie mogą być trzymane razem. Są one mocno terytorialne i skończy się to zagryzieniem. Samice natomiast muszą być minimum dwie.

Na forach internetowych o szczurach często znajdują się wypowiedzi aby szczurów oraz innych gryzoni nie kupować w sklepach zoologicznych. Co ma wpływ na taką opinię redaktor tego działu postara się wyjaśnić w swoich artykułach.

Szczurza gorączka wywoływana jest przez bakterie Streptobacillus moniliformis i Spirillum minus, których nosicielami są zdrowe szczury. Do zarażenia dochodzi najczęściej w wyniku ugryzienia przez szczura będącego nosicielem bakterii. Choroba ujawnia się najczęściej dopiero po upływie od dwóch do czterech tygodni. Miejsce po ugryzieniu nie goi się, a wokół niego tworzy się stan zapalny. Najczęstszymi objawami, poza widocznymi zmianami na skórze, są bóle stawów oraz obrzęk węzłów chłonnych. Gorączka i stany podgorączkowe mogą nawracać się nawet do kilku miesięcy. Nieleczona choroba może mieć fatalne skutki i doprowadzić w ostateczności do sepsy. Osoby planujące zakup hodowlanego szczura powinny dopytać się o wyniki badań weterynaryjnych.

Offline

 

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
www.sojuszgso.pun.pl www.2012manager.pun.pl www.agroekologia.pun.pl www.anielskametanoia.pun.pl www.wkretka.pun.pl